Terapia czaszkowo-krzyżowa

Integracja czaszkowo – krzyżowa to spokojny fizjologiczny system, jasno oparty na znajomości anatomii. Jest jedną z metod zaliczających się do medycyny manualnej.

Ośrodkowy układ nerwowy jest chroniony błonami – oponami, które uczestniczą w rytmicznym ruchu organizmu tym samym mają wpływ na funkcje układu nerwowego, mięśniowego, powięziowego, kostnego, endokrynologicznego, pokarmowego, oddechowego i limfatycznego.

W tym systemie opon wewnątrz tej otoczki znajduje się płyn mózgowo – rdzeniowy, który podlega tym równomiernym ruchom w górę i w dół. Kości czaszki oraz kość krzyżowa płynnie uczestniczy w tym delikatnym rytmie uruchamiając ten proces w każdej części ciała.

Układ czaszkowo–krzyżowy jest jednym z najsilniejszych mechanizmów leczniczych organizmu wspiera i wzmacnia mechanizmy samoleczenia, dlatego może być stosowana niezależnie od wieku oraz stanu pacjenta. Nasze ciało ma potężny, wrodzony potencjał leczniczy, ale jego praca może zostać zaburzona na przykład przez przewlekły stres i napięcie lub nagromadzenie urazów.

Terapeuta pracuje w sposób nieinwazyjny, wykorzystując najczęściej subtelny nacisk. Poprzez pracę z tkankami wpływa na układ craniosacralny, który odpowiada za prawidłowy rozwój oraz funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego.

Terapeuta wykonuje indywidualnie dostosowane układy terapeutyczne, znane również i w innych podejściach osteopatycznych.

Delikatny dotyk umożliwia rozluźnienie tkanek miękkich i kostnych w obrębie układu czaszkowo-krzyżowego (czaszki, kręgosłupa i kości krzyżowej) tym samym przyczynia się do zrównoważenia całego układu napięć w systemie mięśniowo-powięziowo-trzewnym. Dostarcza nam informacji o zaburzonych łańcuchach synkinetycznych oraz na jakim poziomie samo zaburzenie powstało: strukturalnym, psychosomatycznym lub czy ma związek z pierwotnym bezwarunkowym wzorcem przetrwania (AUN)

Terapia polega na wzmacnianiu naturalnego rytmu i usuwaniu blokad w przepływie płynu mózgowo-rdzeniowego. W skutek urazów, wypartych emocji i chorób, ten przepływ ulega zablokowaniu, co może objawiać się między innymi napięciem, bólem, zmianami w obrębie homeostazy narządowej, brakiem energii do życia. Docierając do głęboko zakorzenionych nieswoistych wzorców objawiającym się brakiem uważności, problemów z koncentracją, snem i wielu innych.

Pacjent po zabiegu jest ma odczucia rozluźnienia, wypoczęcia. W trakcie terapii może dojść do uwolnienia autoregulacyjnych mimowolnych ruchów ciała, drgań, drżeń, mogą wystąpić zmiany rytmu oddechowego, reakcje emocjonalne typu śmiech, płacz, uczucie zimna lub gorąca. Z punktu widzenia terapii czaszkowo-krzyżowej takie mechanizmy sugerują ze autonomiczny układ nerwowy uległ np. „przebodźcowaniu”, że ma za sobą sporo trudnych sytuacji stresogennych lub traumatycznych lub po prostu jest silnie przeciążony.