Zespół stresu pourazowego (PTSD)
Terapia czaszkowo-krzyżowa (CST) jest znaną komplementarną metodą terapeutyczną stosowaną w wielu dolegliwościach zdrowotnych.
Coraz więcej ośrodków badawczych zauważa jak istotny jest holistyczny model leczenia w różnych skomplikowanych problemach zdrowotnych.
Klinika psychosomatyki w Norwegii (Clinic for Psychosomatics, Hospital of Southern Norway, Kristiansand, Norway) zastosowała między innymi terapie czaszkowo-krzyżową jako jeden z elementów pracy z osobami po silnych przeżyciach traumatycznych (PTSD post-traumatic stress disorder).
Zespół stresu pourazowego (PTSD, ang. Posttraumatic Stress Disorder) to schorzenie będące następstwem przerażającego, zagrażającego życiu wydarzenia fizycznego lub psychicznego.
PTSD (czyli zespół stresu pourazowego) może pojawić się po wydarzeniu, które miało miejsce życiu osoby lub jednej z bliskich mu osób, lub którego dana osoba była świadkiem.
Sytuacje które mogą wywołać zespół stresu pourazowego:
• poważne wypadki np. komunikacyjne
• katastrofy (trzęsienie ziemi, powódź),
• tragedie spowodowane przez człowieka (np. atak terrorystyczny),
• bycie ofiarą ataku lub przemocy fizycznej (napadu, tortur, porwania, itp.),
• molestowanie lub napaść seksualna,
• przemoc psychiczna,
• zaniedbanie
I wiele innych „zwykłych” zdarzeń może zapisać się w ciele w postaci traumy.
Jakie są objawy PTSD?
Osoba która styka się z sytuacją, która przypomina o traumatycznym wydarzeniu, może ją na nowo przeżywać w wspomnieniach występujących w ciągu dnia (tzw. flashbacks) a także w koszmarach nocnych.
Może również doświadczać niektórych lub wszystkich poniższych objawów:
- odrętwienie fizyczne i emocjonalne, unikanie kontaktów z innymi ludźmi,
- izolowanie się od otoczenia – w tym również od osób najbliższych, brak zdolności odczuwania przyjemności,
- nadmierna pobudliwość, stałe podenerwowanie, łatwe irytowanie się,
- uczucie lęku, przygnębienia – mogą pojawiać się nawet myśli samobójcze,
- problemy ze snem,
- zaburzenia koncentracji, trudności w skupieniu uwagi,
- zachowania charakterystyczne dla małych dzieci (np. moczenie się, ssanie kciuka).
Co ciekawe objawy mogą wystąpić od 10-30 lat po wydarzeniu i często trudno łączy się dane wydarzenie z objawami.
W przytoczonym artykule terapeuci z norweskiej kliniki zastosowali holistyczny model terapii leczenia oparty na połączeniu umysłu i ciała.
Celem terapeutycznym było uzyskanie większej świadomości i dostępności do emocji pacjentów i ich dostępu do ciała.
Aby uzyskać dostęp do emocji i traum, zastosowali mieszankę różnych technik leczenia.
Terapeuci zauważyli, że pacjenci z ciężkimi objawami fizycznymi są mniej obecni poznawczo (np. zdysocjowani).
Konkretnymi celami i zadaniem terapeutów czaszkowo-krzyżowych w ramach komplementarnej terapii było złagodzenie tych dolegliwości fizycznych, aby można było wykorzystać zasoby poznawcze i emocjonalne do psychoterapii.
Psychoterapeuci stwierdzili, że dostęp do emocji poprzez świadomość ciała był bardziej dostępne po CST.
Ogólnym celem leczenia było zwiększenie poziomów tolerancji objawów i umożliwienie lepszej pracy nad własnymi zasobami. Co więcej, zdolność do przekształcania negatywnych zachowań i opracowywania pozytywnych alternatyw została uznana za oznakę poprawy.